Tarcza wzorowana na przedstawieniach ikonograficznych oraz na zachowanych egzemplarzach, np. Bayeux Tapestry 1070, Codex Aureus Epternaciensis 1040, Bible of St. Etienne 1110.
Datowanie: 1040-1180
Wysokość: 120 cm
Szerokość: 62 cm (mierzone po obwodzie)
Grubość desek: 10-13 mm
Szerokosć desek: 50-60 mm
Technologia produkcji wzorowana na istniejących oryginalnych tarczach
Materiał: klejone deski brzozoweWaga: 3,6 kgAby ukończyć tarczę, wystarczy ją okleić (najlepiej klejem kostnym) lnem, pomalować i przytwierdzić uchwyty oraz paski skórzane.
Przepis na gesso znaleźć można dziale "porady"
*
Tarcze w średniowieczu wykonywano z desek drewnianych, zazwyczaj klejonych ze sobą metodą “do czoła”, bez użycia jakichkolwiek wpustów. Szerokość desek używanych do produkcji tarcz wahała się w granicach 40-80 mm, a grubość desek rzadko przekraczała 13-15 mm, ale w większości przypadków było to ok. 10 mm-13mm. Do produkcji tarcz używano drewna lipy, topoli lub brzozy. Twardości oraz sprężystości tarczom nadawała warstwa skóry pergaminowej i lnu, które przyklejano za pomocą kleju kostnego. Warstwę lnu pokrywano gessem, czyli mieszanką kredy oraz kleju kostnego, które było podkładem do namalowania herbu, a jednocześnie stanowiło twardą warstwę ochronną. Do malowania herbów używano farb – temper jajecznych dziś powszechnie zastępowanych farbami akrylowymi. Pasy – imacze zazwyczaj montowano na samym końcu, już po namalowaniu herbu, aby w razie konieczności wymiany paska nie niszczyć malatury oraz warstw skóry i lnu.
