* Tarcze w średniowieczu wykonywano z desek drewnianych, zazwyczaj klejonych ze sobą metodą “do czoła”, bez użycia jakichkolwiek wpustów. Szerokość desek używanych do produkcji tarcz wahała się w granicach 40-80 mm, a grubość desek rzadko przekraczała 13-15 mm, ale w większości przypadków było to ok. 10 mm-13mm. Do produkcji tarcz używano drewna lipy, topoli lub brzozy. Twardości oraz sprężystości tarczom nadawała warstwa skóry pergaminowej i lnu, które przyklejano za pomocą kleju kostnego. Warstwę lnu pokrywano gessem, czyli mieszanką kredy oraz kleju kostnego, które było podkładem do namalowania herbu, a jednocześnie stanowiło twardą warstwę ochronną. Do malowania herbów używano farb – temper jajecznych dziś powszechnie zastępowanych farbami akrylowymi. Pasy – imacze zazwyczaj montowano na samym końcu, już po namalowaniu herbu, aby w razie konieczności wymiany paska nie niszczyć malatury oraz warstw skóry i lnu.
Zapytaj
Chcesz otrzymywać informacje o nowościach w naszym sklepie?
