Zapinka z karneolami
Datowanie: 1250-1350
Wymiary: wewnętrzna średnica: 3 cm; zewnętrzna średnica: 4,3 cm
Kamienie w broszy są zakuwane, nie wklejane.
Karneol
Karneol, karniol, krwawnik - gemmologiczna nazwa czerwonej, półprzezroczystej odmiany chalcedonu. Nazwa pochodzi od łac. carnis = ciało, mięso.
W średniowieczu nie odróżniano kamieni tej samej barwy z taką dokładnością jak dziś, dlatego karneol często mógł być mylony lub przynajmniej nazywany ogólnikowo w źródłach pisanych jako rubin (czerwony kamień). Wszystkie kamienie o barwie czerwonej darzono uwielbieniem jako kamienie symbolizujące kolor życia i miłości (czerwony kolor krwi) . Od starożytności kamienie koloru czerwonego były poświęcone bogini Wenus.
W czasie krucjat w ręce krzyżowców dostały się duże ilości czerwonych kamieni, wówczas także Europejczycy usłyszeli o różnych „magicznych” właściwościach granatów, rubinów, a także karneoli . Miały czynić człowieka dobrym i utrwalać prawość oraz wspierać jego starania o tytuły i ziemię.
Wierzono, że czerwone kamienie chronią przed wszelką „zarazą” i ostrzegają właściciela przed niebezpieczeństwem zmieniając kolor.
W średniowieczu kamień ten był stosowany do tamowania krwawień. Poprzez przyłożenie do rany miał przyspieszać gojenie. Noszony był również po to by uniknąć infekcji i osłabić gorączkę. Sądzono również, iż pomaga okiełznać szał i łagodzić gniew, strzeże wojownika i dodaje mu odwagi, siły, dlatego też często wojownicy wyruszający do bitwy często mieli przy sobie ten minerał. Używano go także do ochronny martwych na ich drodze do zaświatów.