SD-19 Tarcza kopijnicza "Ludwik Wielki" - XIV wiek

Dostępność: na zamówienie - do 8 tygodni
388,00 zł
szt
przechowalnia
Źródło: Kronika Ilustrowana - Kepes Kronika

Datowanie:
1350-1400
 
Wysokość: 70 cm

Szerokość: 47 cm (mierzone po obwodzie)

Grubość desek: 10-13 mm

Szerokosć desek: 50-60 mm

Technologia produkcji wzorowana na istniejących oryginalnych tarczach

Materiał: klejone deski topolowe

Waga: 1,6 kg

Aby ukończyć tarczę, wystarczy ją okleić (najlepiej klejem kostnym) lnem, pomalować i przytwierdzić uchwyty oraz paski skórzane.

Przepis na gesso znaleźć można dziale "porady"

*
Tarcze w średniowieczu wykonywano z desek drewnianych, zazwyczaj klejonych ze sobą metodą “do czoła”, bez użycia jakichkolwiek wpustów. Szerokość desek używanych do produkcji tarcz wahała się w granicach 40-80 mm, a grubość desek rzadko przekraczała 13-15 mm, ale w większości przypadków było to ok. 10 mm-13mm. Do produkcji tarcz używano drewna lipy, topoli lub brzozy. Twardości oraz sprężystości tarczom nadawała warstwa skóry pergaminowej i lnu, które przyklejano za pomocą kleju kostnego. Warstwę lnu pokrywano gessem, czyli mieszanką kredy oraz kleju kostnego, które było podkładem do namalowania herbu, a jednocześnie stanowiło twardą warstwę ochronną. Do malowania herbów używano farb – temper jajecznych dziś powszechnie zastępowanych farbami akrylowymi. Pasy – imacze zazwyczaj montowano na samym końcu, już po namalowaniu herbu, aby w razie konieczności wymiany paska nie niszczyć malatury oraz warstw skóry i lnu.
Zapytaj
Zamknij